Rejestrując się, wyrażasz zgodę na otrzymywanie aktualizacji i wiadomości marketingowych (np. e-mail lub społecznościowych) od firmy Meta oraz z istniejących i przyszłych produktów i usług firmy Meta.
W dowolnym momencie możesz wycofać swoją zgodę i zrezygnować z subskrypcji, klikając link anulowania subskrypcji zawarty w naszych wiadomościach.
Archimedes chciał się wykąpać, Newton skryć w cieniu, a Fleming potrzebował odpoczynku. Niektóre z największych odkryć naukowych w historii ludzkości – od objętości, przez grawitację, po penicylinę – były wynikiem zbiegu okoliczności. Co łączy te odkrycia? Żaden z tych wielkich naukowców nie siedział przy biurku.
W dobie pracy zdalnej, pomimo korzyści związanych z równowagą pomiędzy pracą i życiem osobistym oraz wzrostem produktywności, coś zostało utracone. Znacznie więcej biurek jest pustych, ale bardzo niewielu ludzi biega nago po ulicach, krzycząc „eureka!”.
Nie wszyscy możemy być geniuszami, a w ostatnim czasie kluczowe znaczenie dla przełomowych innowacji miała współpraca, jednak potrzeba świeżego spojrzenia nie zniknęła. Jabłonkę zastąpił dystrybutor z wodą, ale co zastąpi dystrybutor, gdy nie ma się kto wokół niego gromadzić?
Ivo Vlaev, profesor nauk behawioralnych w Warwick Business School, wyjaśnia nową przeszkodę na drodze do innowacji. „Pracując zdalnie, łatwo można utracić kontakt ze współpracownikami, dlatego musimy zachęcać do bardziej nieformalnych rozmów. Brak spontanicznych burz mózgów i poczucia więzi z kolegami może prowadzić do utraty twórczej energii i motywacji”.
Zachodzi wyraźna potrzeba odtworzenia tych „przypadkowych spotkań w biurze”. W cieniu nowojorskiego Flatiron Building znajduje się siedziba Agile Lens – studia kreatywnego zajmującego się XR (łączne określenie rzeczywistości wirtualnej, mieszanej i rozszerzonej), które może znać rozwiązanie.
Tworzenie firmy architektonicznej w VR
Dyrektor generalny, współzałożyciel i samozwańczy „architekt XR” Alex Coulombe przeszedł niekonwencjonalną ścieżkę kariery. Z wykształcenia architekt, Alex przez całe życie jest zakochany w teatrze. Chcąc połączyć swoje pasje, w 2012 r. dołączył do firmy konsultingowej Fisher Dachs Associates, będącej ekspertem w dziedzinie planowania i projektowania dla teatru. To właśnie tam lepiej poznał potencjalne korzyści płynące ze spontanicznych burzy mózgów, co podsunęło mu rewolucyjny pomysł związany z VR.
„Usłyszałem, jak ktoś rozmawiał w naszym biurze o pracy nad ośrodkiem kultury The Shed w Hudson Yards. Bardzo trudno było ustalić, gdzie zainstalować specjalistyczny sprzęt, który wymagał 120 centymetrów wolnej przestrzeni. Zaproponowałem, że przygotuję krótki materiał VR. To była jedna z tych przypadkowych rzeczy, które wydarzyły się tylko dlatego, że usłyszałem o problemie i mogłem zaoferować pomoc”.
Okazuje się, że niektóre wyzwania w świecie rzeczywistym stają się znacznie mniej skomplikowane w VR. „Umieściłem w środowisku VR kij o długości 120 cm. Można było po prostu spacerować i zobaczyć, gdzie sprzęt się zmieści. Proste”.
Rok później Alex założył studio Agile Lens, którego misją jest optymalizacja procesów i efektywność kosztowa na każdym etapie projektowania i budowy.
Alex wyjaśnia: „Przed wprowadzeniem XR otrzymywało się zlecenia zmian i naprawy już po rozpoczęciu budowy, a 10–15% całego budżetu budynku wydawano na poprawki, ponieważ pewnych rzeczy nie można było sobie wyobrazić na podstawie planów. Rzeczywistość wirtualna rozwiązuje wiele z tych problemów. Teraz wystarczy, że klient założy gogle, i już może się rozejrzeć. Wszystkie osoby zaangażowane w projekt mogą zobaczyć aktualizacje, więc nie ma większych niespodzianek”.
Jakie są oczekiwania wobec wirtualnej przestrzeni do współpracy?
Jako pionier wykorzystania VR w architekturze i budownictwie Alex nadal łączy swoje pasje. Zespół Agile Lens stworzył wiele wirtualnych materiałów teatralnych, które w dalszym ciągu wpływają na jego unikalne podejście, i opracowuje nowe techniki pozwalające określić, jakie są oczekiwania wobec wirtualnej przestrzeni.
„Kiedy więcej działasz w obszarze projektowania architektury wirtualnej, która fizycznie nigdy nie powstanie, fascynujące jest myślenie o tym, co nadal powinno być „skeuomorficzne” (czyli wykorzystywać elementy projektowania znane ze świata rzeczywistego, aby pomóc stworzyć poczucie immersji)”.
Jak oni to robią: Pixel Streaming
Alex i jego zespół stale wprowadzają innowacje. Kolejnym etapem ewolucji technologicznej w ich wykonaniu jest przyjęcie najnowszego rozwiązania problemu ograniczeń sprzętowych, „Pixel Streaming”. Agile Lens dokonuje postępów nie tylko w zakresie zastosowań VR w architekturze i teatrze wirtualnym, ale także ich wyświetlania. „Ułatwiamy architektom tworzenie wstępnych wizualizacji na różnych poziomach szczegółowości przy użyciu różnych urządzeń – jak będzie wyglądał ich projekt w VR lub przesyłany z użyciem technologii Pixel Streaming w przeglądarce na telefonie” – wyjaśnia. Pixel Streaming umożliwia wysokiej klasy stacjom roboczym i serwerom w Agile Lens przetwarzanie fotorealistycznych wizualizacji projektów architektonicznych, a następnie zdalne przesyłanie materiałów na urządzenia klientów. Eliminuje to ograniczenia sprzętowe po stronie użytkownika. Niezależnie od tego, czy klient korzysta z własnych gogli VR, czy z przeglądarki w urządzeniu mobilnym, ma dostęp do najnowszej wersji projektu.
Wirtualne biurka i tablice pomagają użytkownikom przystosować się do przestrzeni roboczej w VR, jednak sedno spontanicznych kontaktów międzyludzkich tkwi w tym, że mają one miejsce po odejściu od biurka. Wirtualne biuro może zapoczątkować zupełnie nowy paradygmat w środowiskach pracy, ale gdzie zaczyna się proces projektowania?
Alex wyjaśnia swoje iteracyjne podejście do architektury XR, oparte na danych behawioralnych. „Pracując nad wirtualną architekturą i immersyjnymi środowiskami teatralnymi, jesteśmy w stanie zabrać na wirtualny spacer osobę, która faktycznie będzie korzystać z tej przestrzeni. Użytkownicy mogą w ten sposób przekazać znacznie cenniejsze opinie o swoich wrażeniach niż po obejrzeniu animacji lub kilku wizualizacji. To naprawdę pouczające móc zobaczyć, na czym się skupiają”.
Ten iteracyjny proces wykracza daleko poza subiektywną opinię i pierwsze wrażenie. Studio Agile Lens jest w stanie monitorować i rejestrować ruch oraz zachowania użytkowników podczas eksploracji środowisk wirtualnych, aby zidentyfikować te elementy projektu, które wzbudzają największe zainteresowanie. „Generujemy mapy cieplne, aby dowiedzieć się, na co ludzie patrzą i jak długo, dokąd idą i jak wchodzą w interakcje”.
Alex i jego zespół wykorzystują zgromadzone dane behawioralne do podejmowania decyzji projektowych. Dzięki zidentyfikowaniu najpopularniejszych obszarów środowiska wirtualnego, Alex jest w stanie umieścić wirtualny dystrybutor z wodą w miejscach, które maksymalizują szansę na spontaniczną współpracę i innowacje.
„Jest to projektowanie iteracyjne, ale wszystko sprowadza się do tego, jak skierować uwagę ludzi na coś, w naturalny sposób ich ukierunkowując, tak aby mieli poczucie, że podejmują decyzje samodzielnie”.
Czerpanie inspiracji ze społeczności wirtualnego projektowania
W wirtualnym biurze nie ma dystrybutora z wodą, ale spontaniczna współpraca i innowacje często wymagają świeżej perspektywy i punktu orientacyjnego. W przypadku Agile Lens te przestrzenie wspólne i ich punkty centralne stale ewoluują. Skąd zespół Alexa czerpie inspirację?
„Uczestniczymy w XR Social Club prowadzonym przez Christinę Heller i Willa Cherry’ego. W tym klubie spotykamy się na czacie w VR, gdzie ku naszemu zaskoczeniu rodzą się najbardziej interesujące pomysły z zakresu wirtualnej architektury. Powstaje tak wiele niesamowicie pomysłowych światów autorstwa projektantów, z których wielu nie jest z wykształcenia architektami, a naprawdę rozwijają możliwości tego medium. Oglądamy je co tydzień i sprawdzamy, co wymyślili inni”.
W nowoczesnym hybrydowym środowisku pracy dystrybutor z wodą może przybrać inną postać, ale spotkania wciąż mogą mieć miejsce. W wirtualnym biurze formę przestrzeni wspólnej ogranicza jedynie wyobraźnia projektanta, który może nie tylko zachęcać do spontanicznej współpracy, ale także popychać ją w określonym kierunku.
Jak oni to robią: fotorealizm
„Na początku, projektując nasze materiały architektoniczne w VR, dbałem o fotorealizm na zbyt wczesnym etapie procesu. Projekt dla Wisconsin School of Music polegał na stworzeniu materiału, który mógłby pokazać różne opcje paneli akustycznych. Doszło do tego, że zebraliśmy na spotkaniu projektowym i nikt nie mówił o panelach akustycznych. „Zaczekajcie! W którym momencie zdecydowaliśmy, że to będzie z drewna, a tamto z betonu?” Fotorealizm jest konieczny na poziomie projektu. Na poziomie szczegółów ludzie potrafią sami wyobrazić sobie wiele rzeczy i można zapewnić im doświadczenia wymagające użycia wyobraźni, które dadzą im poczucie sprawczości. Uprzestrzennienie za pomocą takich narzędzi jak Tilt Brush lub Gravity Sketch pozwala stworzyć budynek szerokimi pociągnięciami pędzla. Można zasygnalizować pewną sekwencję i poruszanie się w przestrzeni za pomocą zaledwie kilku linii”.
Kolejny dystrybutor z wodą może przybrać postać łamigłówki, skrzyni skarbów lub diabelskiego młyna. Może się to zmieniać co tydzień. Może to być nawet jabłonka…
Niezależnie od tego, czy chodzi o budownictwo, VR, czy jedno i drugie, gromadzenie danych pochodzących z testowania przez osoby, które będą korzystać z danej przestrzeni, oferuje firmom możliwość ponownego przemyślenia całego środowiska pracy w oparciu o preferencje pracowników.
Dzięki wykorzystaniu danych behawioralnych pracownicy pokazują swoim pracodawcom, gdzie chcą się znajdować w chwilach olśnienia. Projektowanie oparte na danych z wykorzystaniem XR pomaga organizacjom ponownie zgromadzić pracowników wokół dystrybutora z wodą, niezależnie od tego, jaki kształt przybierze.
